۱۳بهمن ۸۹- یکی از زندانبانان زندان تهران بزرگ(فشافویه) به نام برزگر در تاریخ ۱۲ بهمن ماه اقدام به ضرب و شتم سهیل علی‌پناه، زندانی سیاسی اعتراضات آبانماه کرده‌است.
به گزارش اطلس زندانهای ایران این زندانی سیاسی هنگام آمارگیری به دلیل دردپای شدید برای لحظه‌ای ناچار به ایستادن می‌شود و همین امر بهانه ضرب و شتم و تحقیر او توسط زندانبان می‌شود. یک منبع آگاه در مورد این رخداد به خبرنگار اطلس زندانهای ایران گفت:«در زندان فشافویه هر روز ۲ ساعت زندانیان را در سرمای زمستان این منطقه کویری روی دو زانو می‌نشانند و پس از اینکه همگی از دردزانو شروع به فریاد زدن کردند، افسر نگهبان اقدام به آمارگیری و شمارش زندانیان می‌کند. آقای علی‌پناه در چنین شرایطی ناچار شده که برای لحظه‌ای بایستد و به همین بهانه مورد ضرب و شتم شدید افسرنگهبان قرار گرفته است.» این در حالی است که آمارگیری زندانیان هنگامی که در اتاقها هستند بسیار راحت‌تر و سریعتر است و در بسیاری از زندانها از این روش استفاده می‌شود.
برای مشاهده نمایه سهیل علی‌پناه روی تصویر کلیک کنید
شکنجه و تحقیر زندانی ممنوع است
زندانیان دارای کرامت انسانی هستند و نه تنها براساس آئین‌نامه جهانی حقوق بشر بلکه حتی براساس قوانین داخلی ایران نیز هرگونه شکنجه و تحقیر زندانیان ممنوع است. در فصول سوم و چهارم قانون اساسی نیز به این موضوع اشاره شده است. همچنین دستورالعمل تاسیس واحدهای حقوق شهروندی زندانیان نیز در ماده ۳ بر تامین ۳ وعده غذایی، پوشاک، ممنوعیت آزار و اذیت و تحقیر زندانیان، حق داشتن مکالمه و ارتباط با وکلا و وابستگان، حفظ اموال زندانیان و توجه به استراحت آن‌ها تأکید کرده‌است.
زندان فشافویه کجاست؟
زندان فشافویه که به نامهای ندامتگاه مرکزی تهران بزرگ یا زندان حسن‌آباد فشافویه تهران نیز مشهور است در حدود ۳۲ کیلومتری جنوب تهران قرار دارد که از تیرماه ۱۳۹۴ آغاز به کار کرده‌است. هدف از ساخت این زندان ابتدا نگهداری زندانیان معتاد به مواد مخدر عنوان شد اما به سرعت زندانیان دیگر از جمله زندانیان سیاسی نیز به این زندان فرستاده شدند.
«حسن خلیل‌آبادی» رئیس شورای اسلامی شهر ری اخیراً در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا نسبت به وضعیت این زندان ابراز نگرانی کرده و گفته‌است: «زندان فشافویه امکانات لازم را ندارد و استقرار این تعداد بازداشتی در این مکان سخت است…کارکنان سازمان زندانها در آنجا شرایط سختی را می‌گذرانند، چه برسد به زندانیان.» اطلس زندانهای ایران، در گزارش مفصلی وضعیت این زندان را بررسی کرده است.
