زندانی سیاسی بلوچ محمدصابر ملک‌رئیسی در روز سی و ششم اعتصاب غذا است. او پس از ملاقات با هیئتی که از تهران برای بررسی پرونده به اردبیل اعزام شده بودند، تصمیم گرفته است که به اعتصاب خود ادامه دهد. در همین حال پرونده بازگشت او به زندان‌های سیستان و بلوچستان نیز بایگانی شده است.
به گزارش اطلس زندان‌های ایران محمدصابر ملک‌رئیسی که همچنان در بندی جدا از دیگر زندانیان سیاسی محبوس است و ارتباطش با خانواده به شدت محدود شده، در روزهای گذشته با هیئت اعزامی از تهران گفتوگو کرده است. اعضای هیئت که برای بررسی اخبار آزار و اذیت زندانیان سنی‌مذهب در زندان اردبیل به طور عام و ضرب و شتم اخیر محمدصابر ملک‌رئیسی به طور خاص به این شهر رفته بودند، پس از صحبت با او با کارکنان زندان نیز صحبت کرده و از دیگر شاهدین هم پرس‌وجو کردند. با این حال همچنان محمدصابر ملک‌رئیسی در میان زندانیان غیرسیاسی محبوس است و ارتباط او و دیگر زندانیان سیاسی با خانواده‌هایشان در خارج زندان به شدت محدود شده است. عاملین آزار و اذیت زندانیان بلوچ و سنی نیز همچنان در زندان حضور دارند.
در همین حال یک منبع مطلع از زاهدان به اطلس گفته است که علی رغم موافقت اولیه دادستانی، آقای ملک‌رئیسی به زندان‌های استان سیستان و بلوچستان بازگردانده نخواهد شد و پرونده این درخواست بایگانی شده است.
یک منبع آگاه دیگر که رخدادهای زندان اردبیل را از نزدیک پی‌گیری می‌کند درباره اعتصاب محمدصابر ملک‌رئیسی به اطلس گفت: «در رابطه با ضرب و شتم محمدصابر نام پرویز صورآذر، فرهاد نوروزی و غفور صادق‌زاده به عنوان سه تن از کارکنان زندان اردبیل که با گرایشات شیعی غلیظ با زندانیان برخورد خشن می‌کنند منتشر شده است. اما این تمام ماجرا نیست. پیش از این در سال ۹۳ زندانی‌های سنی را که از جوان ۲۰ و چند ساله تا پیرمرد ۷۰ ساله بین آن‌ها بود به میان زندانیان شیعه بردند و از دسته اخیر خواستند که «دشمنان حضرت علی» را مورد ضرب و شتم قرار داده و از آن‌ها «انتقام» بگیرند. برای یک لحظه تصور کنید که نگهبان زندان با تمام قدرت قانونی و غیرقانونی‌ای که می‌تواند بر زندانی اعمال کند، او را دشمن یکی از شخصیت‌های مقدس ذهنش بشمارد و از سوی سیستم حاکم بر زندان نیز کاملا حمایت شود. زندانیانی که هزاران کیلومتر از خانواده‌هایشان دورند و هم از نظر طبقاتی، هم اتنیکی و هم مذهبی از ضعیف‌ترین گروه‌های ایران هستند.»
محمدصابر یکی از همین افرادی است که امروز صدایشان در خیابان‌های ایران شنیده می‌شود.
کسانی که از زیاده‌خواهی‌های اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیک قدرتمندان به تنگ آمده‌اند
این منبع آگاه در ادامه می‌افزاید: «محمدصابر دو سطح از ستم را تحمل می‌کند. اول سیستم به طور پیشینی بر پایه تبعیض بنا نهاده شده است. سنی شهروند درجه دوم است. دوم این‌که سیستم مکانیزم‌های جلوگیری از تندروی را ندارد. یعنی اگر شخصی بخواهد بیش از آن‌چه که مورد نظر سیستم است عمل کند، سیستم نمی‌تواند جلوی او را بگیرد. با عاملین حمله به سفارت‌ها هم که به حکومت هزینه سنگین وارد می‌کنند، کاری ندارند؛ چه برسد به نگهبانانی که یک زندانی کاملا بی‌دفاع را زیر ضرب گرفته‌اند. می‌بینید که هیئت اعزامی از تهران نیز کاری از پیش نبرد. شما به این‌ها بلوچ بودن، تبعیدی بودن، سیاسی بودن و احتمالا فقر را نیز بیافزایید. آیا محمدصابر چاره‌ای غیر از اعتصاب غذا دارد؟»
محمدصابر در بیانیه عاصمه جهانگیر در حمایت از
زندانیان سیاسی اعتصاب‌کننده نیز جایی نداشت
این منبع در ادامه می‌گوید: «محمدصابر آن‌قدر تنهاست که حتی در بیانیه عاصمه جهانگیر در حمایت از زندانیان سیاسی اعتصاب‌کننده در ۲۰ دی ۹۵ نیز جایی نداشت و خانم جهانگیر و تیم محترمش به نام او اشاره‌ای نکرده بودند. محمدصابر از آن زمان به بعد به طور مرتب به خانم جهانگیر نامه می‌نویسد و پرونده‌اش را شرح می‌دهد. به نظر می‌رسد اعتصاب غذای محمدصابر ملک‌رئیسی نه فقط علیه آن سه نگهبان خشن و نه فقط علیه زندان اردبیل یا قوه قضائیه است، بلکه گروه بزرگ‌تری را هدف گرفته است. محمدصابر ملک‌رئیسی یکی از همان‌هایی است که امروز صدایشان در خیابان‌های ایران شنیده می‌شود؛ یک متهم همیشگی، یک محذوف و یک انکارشده. کسانی که از زیاده‌خواهی‌های اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیک قدرتمندان به تنگ آمده‌اند. به نفع همه ماست که از انکار محمدصابر ملک‌رئیسی دست برداریم.»
اطلس زندان‌های ایران پیش از این در روز بیست و هشتم اعتصاب غذای محمدصابر ملک‌رئیسی در گزارشی به جزئیات رخدادهای منتهی به این اعتصاب و پیشینه آزار زندانیان سیاسی در زندان اردبیل پرداخته بود.
