زندانیان سیاسی و عقیدتی زندان عادلآباد شیراز به یک بند ایزوله منتقل شدند.
به گزارش اطلس زندانهای ایران حدود چهار ماه پیش در تاریخ ۱۲ مرداد ۱۳۹۶ کلیه زندانیان سیاسی، عقیدتی و امنیتی محبوس در زندان عادلآباد شیراز از بندهای مختلف احضار و به یک بند ایزوله منتقل شدند. آنها در ابتدای ورود به بند جدید که قسمت کاملا مسدودشدهای از بند سبز این زندان است، از حقوق اولیه خود همچون دسترسی به فروشگاه، امکان استفاده از هواخوری، سالن ورزشی و مراکز فرهنگی و همچنین حق دسترسی به تلفن محروم بودند. در ماههای بعد بخش کوچکی از این محرومیتها رفع شد، اما اغلب آنها کماکان پابرجا هستند.
ایزوله کردن زندانیان سیاسی و تحمیل شرایط سخت به آنها، چند روز پیش از زندان عادلآباد در زندان رجاییشهر کرج نیز رخ داده بود. کمی بعد به بهانه انتشار یک عکس، بند ۳۵۰ زندان اوین نیز که به عنوان بند سیاسی زندان اوین مشهور بود، منحل شد و غالب زندانیان آن، به بند ۴ که امکان کنترل بیشتری دارد منتقل شدند. تغییراتی با شدت کمتر در بندهای سیاسیِ دست کم دو زندان دیگر در استانهای شمال غربی ایران نیز صورت گرفته است. «شرایط اردوگاهی» و «بازسازی وضعیت دهه ۶۰» صفاتی بودند که خانوادههای نگران به این رفتار دستگاه امنیتی قضائی نسبت میدادند.
طبق اظهارات منابع مطلع علی رغم گذشت بیش از چهار ماه از ایزولهسازی، سرما جدیترین مشکلی است که در حال حاضر زندانیان بند سیاسی امنیتی با آن مواجه هستند. وسایل گرمایشی به اندازه کافی تعبیه نشده و پتو هم به تعداد کافی در اختیار آنها قرار نگرفته است.
یک منبع مطلع از شیراز در توضیح وضعیت جدید زندان عادلآباد میگوید: «تصور کنید که زندانیها در سه ماه ابتدایی ایزولهسازی حتی یک بار به هواخوری نرفتند، آنها وسایل آشپزی نداشتند و با قطع دسترسی به فروشگاه اغذیه زندان، مجبور بودند که از غذای زندان عادلآباد تغذیه کنند. غذای عادلآباد از نظر کمی ناچیز و از نظر کیفی نامناسب است. باید بگویم که اخیرا به این بند یک آشپزخانه افزودهاند و مشکل تلفن نیز حل شده است. اما زندانیان هفتهای فقط یک یا دو ساعت به هواخوری برده میشوند و همچنان امکان تردد، استفاده از سالن ورزشی و مراکز فرهنگی و دیگر امکانات زندان را ندارند. بعضی از این زندانیها احکام سنگین دارند و تحمل طولانیمدت این شرایط آسیبهای جدی به آنها وارد خواهد ساخت.»
این زندانیها همچنین امکان کار در کارگاههای زندان را نیز از دست دادهاند و اکنون برای رفع نیازهای مالی خود به خانوادههایشان متکی شدهاند.
در حال حاضر هیچ کدام از زندانیان بند سیاسی امنیتی امکان رفتن به مرخصی ندارند و این حق که برای سلامت روانی و حفظ ارتباط زندانی با جامعه و خانواده در نظر گرفته شده، از آنها سلب شده است. شرایط جدید دسترسی زندانیان به خدمات درمانی را نیز با مشکل مواجه کرده و بر روی زمان و کیفیت ملاقاتها تاثیر منفی گذاشته است.
یکی از منابع مطلع که به پرسشهای اطلس پاسخ داده است میگوید: «برای اینکه زندانیهای عقیدتی، سیاسی و امنیتی مطلقا با کسی ارتباط نداشته باشند، در رفت و آمدها حتما باید یک سرباز همراه آنها باشد. به همین دلیل برای مراجعه به بهداری یا هر بخش دیگری از زندان باید در ابتدا کسی به دنبال آنها بیاید. تا چند هفته پیش که تلفنها وصل نشده بودند، تنها راه امکان تماس زندانیهای این بند با خانوادههایشان ملاقات هفتگی بود. ملاقاتها مثل سابق انجام نمیشوند. خالی کردن سالن ملاقات، همراهی الزامی سربازها که خیلی وقتها دیر میآیند و انتقال زندانیان سیاسی به سالن، بخش زیادی از وقت ملاقات را میگیرد.»
طبق اطلاعاتی که اطلس زندانهای ایران جمعآوری کرده است در حال حاضر ۴۳ تن شامل زندانیان عقیدتی اهل سنت، زندانیان نوکیش مسیحی، متهمین به جاسوسی و متهمین به عضویت در گروههای مسلح مذهبی همچون داعش در این بند کوچک زندانی هستند.
پیش از این نیز این زندان چنین شرایطی داشته است. در سال ۱۳۹۲ مسئولین این زندان با راهاندازی بند «عبرت» که یک اتاق ۳۵ متری مختص زندانیان سیاسی و عقیدتی بود، شرایط دراویش، بهاییها و مسیحیان زندانی را بیش از پیش سخت کرده بودند. هماکنون نیز در بند عبرت چند زندانی نگهداری میشوند که به تلفن دسترسی ندارند و از ملاقات محروم شدهاند.
این بار چند هفته پس از ایزوله کردن بند سیاسی امنیتی، رئیس زندان به زندانیان گفته بود که با شرایط پیشآمده موافق نیست و به زودی وضعیت عوض خواهد شد، اما چند روز بعد به میان آنها آمد و گفت که «حل این مشکل در حوزه اختیارات من نیست.»
در حال حاضر حمید محمدی رئیس زندان عادلآباد شیراز، حشمتالله حیاتالغیب مدیر کل زندانهای استان فارس، علیاصغر جهانگیر رئیس سازمان زندانهای کشور، علی صالحی دادستان عمومی و انقلاب شیراز و علی القاصی رئیس کل دادگستری استان فارس است.