۲۰ تیر ۹۹ – دیوان عالی کشور نهایتاً حکم اعدام امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی را به وکلای تسخیری آنها ابلاغ کرد. این درحالی است که سعید تمجیدی و محمد رجبی وکلای تسخیری خود را پیشتر عزل کرده بودند.
به گزارش اطلس زندانهای ایران، حسین تاج، بابک پاک‌نیا و مصطفی نیلی، وکلاء مدافع سه زندانی محکوم به اعدام اعتراضات آبانماه از تأیید این حکم در دیوان عالی کشور خبر داده‌اند. پیشتر اطلس زندانهای ایران خبر صدور حکم اعدام این افراد را منتشر کرده بود. اما یک مقام ناشناس قضایی این خبر را تکذیب کرده بود. اما نهایتاً این حکم به وکلای تسخیری این زندانیان ابلاغ شد.
مصطفی نیلی یکی از وکلاء مدافع از طریق حساب توییتر خود در این مورد نوشته است:
متاسفانه احکام اعدام موکلینم در مرحله فرجام‌خواهی در دیوان‌عالی کشور تایید شده است.
تاکنون اجازه ورود در پرونده به ما داده نشده است ولی امیدواریم بتوانیم با درخواست اعاده دادرسی حکم مزبور را نقض کنیم.#امیرحسین_مرادی #سعید_تمجیدی #محمد_رجبی #آبان ۹۸— مصطفی نیلی (@MostafaNili58) July 10, 2020
بابک پاک‌نیا وکیل دیگر این سه زندانی از مخالفت یکی از قضات شعبه با این حکم خبر داده و نوشته که این حکم با نظر اکثریت قضات صادر شده است. آقای پاک نیا بار دیگر تآکید کرده که رسیدگی به این پرونده نواقص متعددی دارد.
متأسفانه حکم اعدام #امیرحسین_مرادی و #محمد_رجبی #سعید_تمجیدی
در شعبه رسیدگی کننده در دیوان عالی کشور تأیید شد؛ رسیدگی نواقص متعدد دارد
رای با نظر اکثریت اعضا صادر و یکی از قضات شعبه با اعدام مخالفت کرده اند— Dr.Babak paknia (@DrPaknia) July 10, 2020
پیشتر یکی از افراد مطلع در مورد پرونده این سه زندانی به پژوهشگر اطلس زندانهای ایران گفته بود: «متاسفانه تلاش وکلاء پرونده در این مرحله کارساز نبوده و این حکم در دیوان تأیید شده‌است. اما وکلاء مدافع پرونده همچنان امیدوار هستند که از طریق اعاده دادرسی این حکم را تغیر دهند. وکلاء دلایل محکمی در دست دارند که در صورت اعاده دادرسی می‌تواند سرنوشت پرونده را تغییر دهد.»
صدور حکم
شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی پنج تن از معترضان آبان ۹۸ را به اعدام، شلاق و زندان محکوم کرد. سه تن از متهمان این پرونده به نام‌های سعید تمجیدی، محمد رجبی و امیرحسین مرادی بابت اتهام «محاربه» از طریق «تخریب و تحریق به قصد مقابله با نظام» به اعدام محکوم شدند. این افراد علاوه بر حکم اعدام، به احکام زندان و شلاق نیز محکوم شده‌اند؛ امیرحسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی برای اتهام «مشارکت در سرقت مسلحانه» به ترتیب به ۱۵، ۱۰ و ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند. هر یک از این افراد بابت «عبور غیرقانونی از مرز» نیز حکم یک سال حبس تعزیری دریافت کردند. قاضی صلواتی، مژگان اسکندری دیگر متهم این پرونده را بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» به سه سال زندان محکوم کرده است. فردی به نام «شیما» که نام هویت کامل وی نامشخص است، از سوی این دادگاه محکوم شده اما اطلاعاتی از میزان محکومیت وی در دست نیست. بر اساس ماده ۱۳۲ و در صورت قطعی شدن این رای، تنها حکم اعدام برای سه متهم مذکور به مرحله اجرا خواهد رسید.
این افراد در مواجه با فرد امنیتی که از معترضان فیلمبرداری می‌کرده، دوربین وی را از دست او گرفته‌اند. گفته می‌شود اتهام «سرقت مسلحانه» صرفا به این دلیل به پرونده آنها افزوده شده است.
بازداشت و اعترافات تلویزیونی امیرحسین مرادی
امیرحسین مرادی هم‌زمان با تظاهرات سراسری آبان ۹۸ توسط پلیس تهران بازداشت شد. او در ابتدا به بازداشتگاه پلیس و سپس به بند وزارت اطلاعات در زندان اوین انتقال یافت. آقای مرادی در هر دو مکان مذکور از سوی نیروهای امنیتی تحت شکنجه قرار گرفته است. امیرحسین مرادی در خصوص نحوه شکنجه ماموران پلیس به خانواده خود گفته بود: «ایستادن یکی از بازجویان پلیس امنیت بر روی سینه‌ام باعث فرو رفتن دنده‌هایم شد.» علاوه بر این موارد، نماینده دادستان در دادسرای اوین (ناصری) با شوکر برقی به بدن او ضربه زده و از او خواسته تا آن‌چه را بازجویان می‌خواهند در اعترافات خود بنویسد. حدود یک ماه پس از دستگیری آقای مرادی، رسانه‌های وابسته به حکومت ایران در یک اقدامی مشابه با رفتارهای پیشین نهادهای امنیتی، اعترافات اجباری چندین معترض را پخش کردند. آقای مرادی در اعترافات اجباری خود گفته است: «من، سعید و محمد، چاقو و شوکر همراه خود داشتیم.» قاضی صلواتی با استناد به این ویدئو حکم صادر کرده در حالی که امیرحسین مرادی در جلسه دادگاه تاکید داشته که این ویدئو تحت فشار نیروهای امنیتی ضبط شده است.
شدت یافتن بیماری امیرحسین مرادی به دلیل تهدید بازجو
امیرحسین مرادی یکی از معترضان آبان ۹۸ که در نیمه اول اسفند ماه به ظن ابتلا به ویروس کرونا به بیمارستان منتقل شده بود، نتیجه تست وی منفی بوده است. پس از انتقال آقای مرادی به بیمارستان، مامور اطلاعات در حضور وی به پزشکان گفته است: «برای درمان وی هزینه نکنید، به‌زودی حکم اعدام وی اجرا خواهد شد.»
امیرحسین مرادی از نوعی بیماری حاد عصبی رنج می‌برد. پس از شنیدن حرف‌های مامور اطلاعات، دچار حمله عصبی شده و مجددا از زندان به بیمارستان انتقال می‌یابد. یک منبع مطلع در این‌باره به پژوهشگران اطلس گفته است: «امیرحسین پس از بازگشت بیمارستان راجع به گفته‌های ماموران اطلاعات با هم‌بندی‌های خود صحبت کرده و پس از آن حمله عصبی وی شدت یافته و برای ساعاتی توانایی جسمی خود را از داد و با کمک ویلچر او را جابه‌جا کردیم. پوست او طوری بود که انگار در آتش سوخته بود.»
بازداشت سعید تمجیدی، محمد رجبی و شیما
سعید تمجیدی، محمد رجبی و شیما پس از بازداشت امیرحسین مرادی به کشور ترکیه رفتند و نزد نهادهای مربوطه درخواست پناهجویی خود را مطرح کردند. این افراد در تاریخ ۷ دی ۹۸ به دلایل نامعلومی به ایران بازگردانده شدند؛ این سه تن به ترتیب به بازداشتگاه پلیس، زندان اوین و زندان فشافویه و قرچک انتقال یافتند. بر اساس گزارشات سازمان‌های مدافع حقوق بشر، آقایان تمجیدی و رجبی توسط بازجویان خود تحت «شکنجه» قرار گرفتند. بازجویان این دو معترض را «از پا آویزان» کرده‌اند و آنها را مورد «ضرب و شتم» قرار داده‌اند. خانم شیما که نام خانوادگی وی نامعلوم است، مدتی بعد در بهمن ۹۸ به قید وثیقه از زندان آزاد شد.
بازداشت مژگان اسکندری
مژگان اسکندری به دلیل حضور در اعتراضات آبان ۹۸ و همراهی با دیگر متهمان پرونده، در تاریخ ۱۹ آذر ۹۸ دستگیر شد. او در ابتدا به یکی بازداشتگاه ۲۰۹ منتقل شد و پس از پایان مراحل بازجویی به زندان قرچک انتقال یافت.
بیانیه سازمان عفو بین الملل
سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای خواستار لغو حکم اعدام این افراد شد. این سازمان با اشاره به موارد نقض حقوق این افراد توسط ماموران، از قوه قضاییه خواسته که به سورفتارها پایان دهند و دادگاهی عادلانه برای رسیدگی به پرونده آنها دایر کنند.
لازم به ذکر است که زندانهای فشافویه و قرچک، طبق بررسی پژوهشگران اطلس زندانهای ایران، فاقد هرگونه استاندارد رفاهی و بهداشتی برای نگه‌داری زندانیان است. از سوی دیگر منابع آگاه به گزارشگران اطلس گفته اند: «مواد مخدر در این مکان‌ها، به خصوص زندان فشافویه در دسترس زندانیان است و بیم آن می‌رود که این موضوع یک پروژه امنیتی برای آلوده کردن معترضان باشد.»
